een berichtje vanuit het Sabina hostel

Na een weekend zonder internet te hebben gezeten kunnen wij er weer een verslag op zetten. We hebben net een plensbui achter de rug. Iedereen vond het helemaal geweldig. Een stel meiden, of ze nu 4 zijn of 17, renden door de regen, gingen touwtje springen, gooide elkaar kletsnat met emmers water enz. Ze hadden er de grootste lol in. En wij keken onder een dakje heerlijk toe! =)

We hadden gisteren een dagje vrij i.v.m Ramadan. Er wordt verder niks aan gedaan maar we hadden toch vrij.
Ook Donderdag, vrijdag en volgende week maandag hebben we vakantie. Er kwam vandaag een schoenmaker langs. De kinderen brachten hun kapotte slippers naar hem toe en hij begon ze te repareren met naald en draad.

Petra heeft ringworm (een ronde cirkel van blaasjes) op haar arm. We hebben het nagezocht op internet en het is iets wat vooral voorkomt in de tropen, met name in kindertehuizen en andere plaatsen waar mensen dicht op elkaar leven. Het schijnt vanzelf over te gaan, dus 't is niet echt een probleem.

Zondag hebben we zoals gewoonlijk weer de “kerkdiensten” bijgewoond. Jullie hebben misschien al wel panty’s aan maar wij lopen op blote voeten in de kerk omdat we de slippers buiten moeten laten staan. Nadat de eerste liederen van de morgendienst gezongen waren, werd er een mededeling gedaan voor de meisjes die de bordendienst hadden. Ze moesten snel de borden afwassen en daarna weer terugkomen in de chapel. We gingen weer verder met zingen maar na een poosje werden we alweer onderbroken omdat de eetzaal niet goed schoongemaakt was. Het gaat er hier heel anders aan toe. Eerst begint 1 van de oudere meiden met een gebed. Daarna moeten we allemaal een uur staan zingen waarvan het laatste half uur met onze ogen dicht. Daarna wordt er nog kort een meditatie gedaan. Dit keer hield 1 van de vrouwen van de staff een meditatie. Ze vroeg ons te bidden of God de mensen in de hel zo snel mogelijk in de hemel op wil nemen omdat het in de hel zo verschrikkelijk is. Ook kregen we te horen dat het ons recht is om naar de hemel te gaan. Na de dienst werden de absenten genoteerd en konden wij vast gaan.

Een paar dagen geleden kwam er een meisje van 9 bij ons op de kamer en vertelde waarom zij in dit kindertehuis was. Ze komt uit Orissa en had verschillende keren meegemaakt dat de kerk aangevallen werd door hindoe’s tijdens de dienst. Gelukkig konden zij en haar familie ontsnappen in de jungle. Ze heeft twee zussen verloren waarvan ze van de ene niet weet hoe. De andere is verkracht en vervolgens vermoord door hindoe’s. Omdat het te gevaarlijk was hebben haar ouders haar naar het kindertehuis gebracht. Haar ouders zijn daarna verhuisd en omdat zij daar nu veilig zijn gaat dit meisje binnenkort weer terug naar haar ouders. Wat hebben zij en veel andere meiden hier al veel meegemaakt.

De kinderen vinden het erg leuk om in de kinderbijbels te kijken en de Nederlandse spelletjes te doen die we meegebracht hebben. Soms zitten er wel 20 kinderen voor onze deur te spelen zodat de hele gang geblokkeerd is. Vandaag zat er een meisje wel 10 minuten geïnteresseerd in een boekje te kijken zonder door te hebben dat ze hem op de kop hield. Ook doen we veel kringspelletjes met de kinderen, zoals “Er zat een klein zigeunermeisje” (die hebben we in het Engels vertaald) of andere kringspelletjes die de kinderen al kennen.

Dinsdag hebben wij Dr. Job voor het eerst ontmoet. Hij is de eigenaar van het centrum en de 'vader' van alle kinderen. De kinderen hebben allemaal de achternaam 'Job' gekregen. Omdat hij in het buitenland zat hadden wij hem nog niet ontmoet, maar nu is hij dus weer terug. De sfeer was gelijk gezelliger, alle kinderen waren blij dat hij er was. Het was dan ook een erg aardige man.

Vorige week hebben we heerlijk op het dak van het hostel gezeten. Het was heel lekker weer en we hadden daar een mooi uitzicht over het terrein. Ook gisteravond zijn we weer op het dak geweest. Er liep ook een meisje van 24. Ze kwam heel verrukt naar ons toe en vroeg of ze ons aan mocht raken. Ze deed net of we van een andere planeet waren en behandelde ons als zeer bijzondere wezens:)Elke keer verbaasd het ons weer dat we hier zo opvallen. Zelfs op het dak ontmoeten we hier dus nog mensen. We zullen er waarschijnlijk nog heel wat uurtjes doorbrengen als de kinderen op school zitten! ;-)