Ons laatste berichtje!

Hallo allemaal,
Ons India-avontuur zit er weer bijna op! Morgen hopen we weer naar huis te gaan, dus we gaan alles lekker uitdelen en inpakken. Helaas, maar aan alle dingen komt een eind! Nu is er bijna geen buitenlander meer hier, alleen een 1 meisje vanuit Amerika, zij helpt op school, zij hoopt er tot oktober te zijn. Alle werkzaamheden die wij nu doen, moeten ze dus zelf gaan doen!

Piet en Marijke zijn woensdag 11 maart naar huis vertrokken, Piet is hier 2 weken geweest. We zijn in die weken nog een paar dagen weg geweest, een dagje naar Ooty (mooie tuinen bekijken, we zijn wezen waterfietsen), verder een dag naar Mysore (gezellig naar een dierentuin (heel mooi en ongerept!) een paleis bekeken en naar een waterfonteinen/lichtshow) en uiteraard lekker een dagje wezen winkelen in Coimbatore. Voor diegene die er net waren was dit echt leuk(voor de anderen ook hoor), lekker wat zien, voelen, merken en ruiken van India!

De laatste weken hebben we zoals in het vorige berichtje al vermeld staat, ons vooral bezig gehouden met het opmaken van het sponsorgeld. Zo hebben we lekker gewinkeld en er veel dingen voor gekocht (niet voor onszelf hoor!!) We hebben een ladder gekocht voor de storeroom. Dit was echt leuk, wij overal in de winkels vragen of ze ladders verkopen! Op een gegeven moment waren we in de Big Bazaar, een soort V&D. Hier vroegen we eerst aan een winkelmedewerker, hij vertelde dat deze boven waren. Wij gaan dus naar boven, maar kunnen daar niets vinden. Vragen we dus aan een andere man, wijst hij naar de vaste trap waar we net voor staan, volgens mij snapte hij het niet, of we stelde de vraag verkeerd. Wij hadden het eerst helemaal niet door, en liepen gewoon naar boven, maar daar was alleen maar een restaurant. Dus daar was die ook niet te vinden. Wij weer naar beneden, vragen we het weer aan een andere, nu komen we wel bij de goede afdeling uit, maar het is de verkeerde, hij is veel te laag! Ze vertelde ons dat we er 1 konden vinden in een woonzaak (@home) dus wij gaan die kant op met een geel autootje. Komen we daar aan, is het een echte dure winkel, daar hadden ze er wel één staan, maar deze koste 5500 rupie (ongeveer 80 euro) dat is voor ons al veel voor een simpel laddertje! Dus wij snel de winkel weer uit! En op zoek naar een andere zaak, na veel vragen en zoeken, komen we aan in een wijk met allemaal bouwzaken. Hier vinden we er dan eindelijk meer dan 1. Wij vragen de prijs van diegene die we willen hebben. Ze vertellen ons dat deze 1450 rupie (20 euro) kost, dit vinden wij een redelijke prijs, dus we betalen en pakken de ladder, komen de mannetjes opeens allemaal naar buiten lopen, dit is de verkeerde ladder! Wij hevig protesteren dat wij om deze ladder gingen, en ook de prijs van hadden gevraagd! Nu blijkt dat ze het verkeerd hadden gezien, ze dachten dat het om een kleinere versie ging. Diegene die wij bedoelden bleek 1950 rupie te zijn, maar heel aardig van de mannetjes, we kregen hem gewoon mee voor 1450 rupie! Geweldig!
Verder hebben we 2 wekkers gekocht voor de leerlingen van klas 10, zij moeten er eerder uit om te studeren, we hebben voor hen ook voor de komende 5 weken eten wat lekkers ingeslagen, zij studeren namelijk ‘s avonds tot een uurtje of half 12! We hebben ook nog voor de jongste kinderen een stelletje kleren verzorgd. Medicijnen bestelt en opgehaald. We hebben 240 flesjes luizenshampoo ingeslagen(we zijn in 2 keer wezen halen, en zeker in 8 verschillende winkels geweest!) en uitgedeeld aan diegene die het nodig hebben. Nu was het geld nog niet op, dus zijn we ook nog pakketjes met passers, geo-driehoeken en linialen voor de examenkandidaten gekocht voor het komende examen! Iedere kamer had ook nog lijm, plakband en een naaisetje (garen, naalden, veiligheidsspelden en enkele knopen) nodig, die hebben we ook gekocht van het sponsorgeld.

Als afscheidscadeautje gaven we aan alle kids een pakketje van een pen, een lolly en een ballon, dit samengeknoopt met een lintje waarop staat: “Best Wishes”, verder kregen ze ook nog een sinaasappel! (lekker gezond!) De kinderen vinden het allemaal zo jammer dat iedereen om de beurt weg gaat van de staf, niet alleen wij, maar ook de ander buitenlanders! We krijgen allemaal briefjes, tekeningetjes en lieve woorden van ze! Heel veel vragen of we nog terug komen, we zeggen nooit nooit! Het is zo mooi hier om dit werk te doen, de kinderen zijn je zo dankbaar!

Als laatste willen we iedereen hartelijk bedanken voor het meeleven, meedenken, en meevoelen doormiddel van de berichtje op deze site, kaartjes, telefoontjes en/of op een andere manier! Het heeft ons allen goed gedaan! HARTELIJK BEDANKT!!!

Groetjes van ons.