Op visite, naar het ziekenhuis en meer

Hoi allemaal. Hier weer een berichtje van auntie Nathalie en auntie Petra. Na de eerste indrukken beginnen we hier steeds beter te wennen. We hebben nu een kamer voor vast, want de eerste kamer bleek tijdelijk te zijn. We hadden net alles uitgepakt en moesten toen weer verhuizen. We hebben nu dezelfde kamer als alle meiden hier. Een leuke kamer, alleen de douche is minder. Daar komen maar een paar straaltjes uit, die allemaal een andere kant op spuiten. Daarom kiepen we zelf bakken water over ons hoofd.

Vorige week is er een baby geboren bij een medewerkster van het tehuis. We zijn gelijk de volgende dag op kraamvisite geweest. De meisjes brachten ons naar haar huis, zodat we totaal onverwacht voor haar deur stonden. Ze lag lekker te slapen met haar babytje, maar werd gelijk wakker gemaakt. We voelden dus erg ongemakkelijk, maar ze vond het leuk dat we kwamen kijken.

Toen het weekend voorbij was begonnen de scholen weer. De dag start met een dagopening. Alle kinderen marcheren hier in uniform naar toe en zingen het volkslied. Ook zijn we al een keer op school geweest. Ze hebben heel weinig spullen, maar de jufs zijn wel lief voor de kinderen.

Gistermorgen heeft Nathalie haar hand/vingers tweedegraads verbrand door er kokend water over te gieten (niet expres natuurlijk). Koelen hielp niet genoeg en de vellen hingen eraan. Daarom riepen we de nurse van het kindertehuis erbij. Ze vond het beter om naar het ziekenhuis te gaan. Daar werden we heel vlot geholpen (omdat we buitenlanders waren?) Nathalie kreeg 2 injecties en nog medicijnen voor thuis. Toen we in de wachtkamer zaten met de nurse wilde Petra een foto maken. De nurse bood aan om het te doen, zodat we er samen opstonden. Petra zei: ‘Nee hoor, ik ben normaal, het is leuker als u op de foto gaat’. Gelukkig kon de nurse erom lachen, want zij is natuurlijk ook normaal. Het kostte alles bij elkaar ongeveer 5 euro. Wat goedkoop he? Nathalie heeft al bijna geen pijn meer, dus het is erg meegevallen.

Vandaag werden we uitgenodigd op de kamer van 4 Hindoe-vrouwen. Het was erg gezellig en we hebben daar eindelijk weer eens ‘chips’ gegeten. Omdat wij nooit met onze handen eten, boden ze zelfs voor de chips een lepel aan. Toen we vroegen hoe de vrouwen hun sari (lang Indisch kleed) dragen werden de kinderen weggestuurd, de deur ging dicht en hoepla… daar stond ze zonder sari. Ze heeft uitgebreid voorgedaan hoe ze zich aankleedde. Ondertussen is het al pikdonker en zitten wij lekker buiten een verhaal te typen. Allemaal bedankt voor de berichtjes en kaarten, echt gezellig.