laatste blog

Onze tweede en tevens laatste blog op deze website!
De jurkjes die we van het sponsorgeld hebben gekochten zijn al flink gedragen door de kleine meiden, de grotere meiden kregen slippers, althans diegene die geen slippers meer hebben, of bijna afgetrapt zijn. Deze meiden werden in de office geroepen. Iedereen kwam op blote voeten. We zagen dat een paar meiden hun oude slippers stiekem wegstopten of aan een vriendin gaven die in de gang stond, zodat degenen die het uitdeelden niet zouden zien dat ze nog wel slippers hadden! Soms waren ze iets te groot, maar ze waren allang blij dat ze wat nieuws kregen! Iedere kamer kreeg nog zeep, waszeep, tandpasta en waspoeder, zodat ze er verzorgt uit kunnen zien. Dit was echt een verschil met vorig jaar; de kamers, de kleren en de kinderen waren echt schoner! Echt super leuk om dat verschil te zien, altijd zijn er wel wat uitzonderingen, maar alles oogde echt schoner!
De keuken had ook nog een paar dingen nodig. Daarom hebben we daar ook nog wat voor gekocht: schorten, handschoenen, trekkers en medicijnen. Met medicijnen bedoelen we vooral EHBO spullen om ongelukjes in de keuken te kunnen behandelen.
Vrijdag zijn er enkele naar Sulur geweest, daar was markt, echt heel gaaf, echt heel typisch Indisch, alles op de grond (op kleedjes) netjes gerangschikt! Super om dat gezien te hebben. Gelijk even goede lijm gekocht zodat we zaterdag flink aan de slag konden met de kids, we hebben ze sleutelhangers van vilt laten maken, ze waren echt heerlijk bezig, lekker enthousiast! Deze middag was echt geslaagt, voor de meiden, maar ook voor ons! Dit ook dankzij het sponsorgeld.
Al een groot gedeelte van ons sponsorgeld was ondertussen besteed. We telden ons geld en gaven door hoeveel we nog hadden. Hier in India wordt elk jaar een voetbalwedstrijd georganiseerd tussen de verschillende scholen. Elke dag trainen de meisjes die meedoen hier een paar uur voor. Ze zijn verschrikkelijk gemotiveerd, maar een ding is jammer. Veel meisjes hebben geen sportkleding en schoenen. En op slippertjes voetballen is best lastig. Na lang tellen kwamen we erachter dat we hiervoor net genoeg hadden om het ook nog te sponsoren, helaas hebben we ze niet gezien, en konden we het dus niet uitdelen, maar we geloven dat ze er super blij mee zijn. Nu kunnen ze het MJC flink vertegenwoordigen bij de wedstrijd.
We hadden nog enkele roepies over van het geld, dus zijn we maandagmorgen nog snel even Sulur ingegaan om voor iedereen snoep te kopen. 's Avonds werd dit uitgedeeld aan de meiden. We hadden een extra passagier mee; een meisje van 1,5 jaar, het dochtertje van de wasvrouw. Ze keek haar ogen uit, ze komt nooit buiten het gebouw. Tegen de mensen in de winkel zij ze steeds ByeBye (echt op z'n schattig babytoontje). Je zag de mensen denken, zo'n donker kindje bij al die blanke mensen. Maar ze heeft echt genoten (wij ook natuurlijk)! 's Middags hebben we kleurplaten uitgedeeld aan de kleinste kinderen. In een mum van tijd waren ze weg. Al die blije gezichtjes; ze zijn ook overal blij mee. Daar kunnen we echt veel van leren!
Maandagavond kwamen er nog gezellig een paar meiden op onze kamer. Ze hebben wel tot zeker half twaalf gezeten, echt gezellig. Je hebt echt veel meer een band met ze dan 1,5 jaar geleden. Onze kleren (zoals de vesten uit Munnar) hebben we aan hen uitgedeeld, dus dat scheelde weer wat kilo's in onze koffers.
Dinsdagmorgen om vijf uur namen we afscheid van de meisjes in de chapel. We zongen psalm 121:4 onder beleiding van de gitaar. De inzet was echt veel te hoog, zodat we met onze slaperige stemmen ineens verschrikkelijk hoog moesten zingen. Niemand weet waarom, maar de kinderen vonden het heel mooi. Na het ontbijt was het tijd om echt afscheid te nemen. Al waren we er maar een kleine twee weken, het afscheid nemen was best moeilijk. Al die zwaaiende bruine meisjes die ons na renden en nog vlug een briefje door het raam stoken. We kwamen om half tien op het vliegveld aan, en wat bleek, onze vlucht naar Delhi was gecancelled. We waren helaas niet ingelicht, zodat we tot vijf uur 's avonds moesten wachten. Eindelijk gingen we dan toch de lucht in, en voor de vliegtuigliefhebbers maakten we nog even een tussenlanding in Chennai. Dus in totaal hebben we in deze vakantie acht vluchten.
Iedereen hartelijk bedankt voor het meeleven met de meisjes in de kindertehuis!